Nalaman ko ito kay Mang Eduardo, ang tatay ng kalaro kong si Kay. Sa maikling kalye na aming tinitirhan ay kami lamang ni Kay ang may parehong edad, kaya kami lagi ang magkasama sa eskwelahan man o sa paglalaro. Tuwing hapon pagkatapos ng klase ay magbibihis lamang kami at tatambay na sa lansangan. Kung minsan ay nagpupunta si Kay sa bahay para maglaro, at kung minsan ay ako naman ang dumadalaw sa bahay nila.
Bata pa lamang ay di kaila sa mga kapitbahay ang aking pagiging mahinhin, kasama na rin dito si Mang Eduardo. Kadalasan kapag naglalaro kami ni Kay ng bahay-bahayan o lutu-lutuan ay tinatawag niya akong Miss Mikaela sa halip na Michael, ang tunay kong pangalan. Imbis na ituring kaming tambalan ni Kay bilang Nanay at Tatay, inaasar ako ni Mang Eduardo at sinasabing kumare daw ako ng kanyang anak, at ang mga mister namin ay sina Elmong at Tonyong, ang mga sintu-sintong pakalat-kalat sa aming plaza.
Kahit lagi akong binubuska ni Mang Eduardo ay napakabait niya sa akin, at kahit na ayaw ko ay tila natutuwa at nalalambingan ako sa kanya kapag tinatawag niya akong “hija,” lalo na kapag nakikita ko ang kanyang malagong bigote at pilyong pagkindat. Kapag oras na ng meryenda, pihadong parehas kami ni Kay na bibilhan niya ng pagkain. Kapag may maisipan siyang ibiling laruan para kay Kay ay madalas na mayroon rin siyang binili para sa akin. Negosyante ang tatay ni Kay kaya pirmi siyang nasa bahay at doon na lang nagkkwenta. Nasa abroad naman ang mommy niya at doon nagtratrabaho.
Isang hapon ay naglalaro kami ng manikang papel ni Kay sa kanilang bahay habang nanonood ng TV. Nakahiga sa sofa si Mang Edward samantalang nakaupo kaming dalawa ni Kay sa sahig. Maya-maya’y may ipinalabas sa telebisyon ang patalastas ng bagong pelikula nina Priscila Almeda at Leandro Baldemor at napatulala ako sa mga maiikling eksenang ipinakitang magkayakap ang dalawa. Nakatigil ang mata ko sa harap ng telebisyon kahit matapos ang trailer samantalang si Kay ay parang walang nakikita at abala sa pagbibihis pang-party ng kanyang mga paperdolls.
Bigla akong kinalabit ni Mang Edwardo at sinabing, “Gusto mo ng ganon, ano? Dalaga ka na Mikaela! Hahaha” sabay kiliti sa aking tagiliran.
“Ha? Ano? Hindi po! Ano ba Mang Ed!” ang mabilis kong sagot.
“Ano yon Dad?” nagtaka si Kay at nagtanong. Tumawa lamang si Mang Eduardo.
Ilang araw rin ang lumipas noong tinanong ako ni Mang Eduardo kung gusto ko yung napanood ko sa TV. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngunit tila gusto kong maging si Priscila Almeda sa sarili ko, isang magandang babaeng liligawan ng macho at gwapong lalaking si Leandro Baldemor. Simula noon ay lagi kong naiisip si Mang Eduardo. Iniisip ko ang kanyang bilugang mata, matamis na ngiti at makapal na bigote. Iniisip ko siyang naka-shorts at kasing laki ng katawan ni Leandro Baldemor. Iniisip kong susuyuin niya rin ako at yayakapin.
Isang hapon ay kailangan kong puntahan si Kay para magtanong ng assignment ngunit hindi ko siya nadatnan. Naroon si Mang Eduardo at sinabing umalis si Kay dahil sinundo siya ng kanyang pinsang nagdiriwang ng kaarawan. Pinapasok ako ni Mang Eduardo sa bahay at sinabing kunin ko na lang ang notebook ni Kay sa kanyang kwarto kung talagang kailangang gawin ang homework na iyon.
Nang bumaba ako ay nakita kong nakahiga na sa sofa si Mang Eduardo at nanonood ng TV. Nilapitan ko siya upang magpaalam at sa paglapit ko’y saktong-saktong lumabas na naman ang patalastas ng bagong pelikula ni Leandro Baldemor at Priscila Almeda. Ngumiti si Mang Ed at sinabing, “Mikaela, diba eto yung gusto mo? hahaha”
“Ano ba Mang Ed, nang-aasar na naman kayo!”
“Nakuuuu… parang hindi alam eh dalagita ka na!”
“Mang Ed… hindi ko nga alam! Gusto ninyo.. ituro ninyo!” Natapik ko ang aking bibig sa aking nasabi.
“Hahaha.. Maldita kang bata ka ha… gusto mo na yatang mabuntis agad”
“Nyeee.. Wala naman akong pekpek paano ako mabubuntis!”
“Anong wala eh ang alam ko may regla ka na! Nagwwhisper ka na diba? With Wings!”
Papaluin ko sana sa braso si Mang Eduardo ngunit napadapa ako at nalaglag ang mukha ko kanyang dibdib. “Uuuyy… gusto mo ng bahay-bahayan ano? Ikaw ang nanay.. ako ang tatay!”
“Mang Ed naman.. ang tanda ninyo na naglalaro pa rin kayo!” pakipot kong sinabi.
“Hehehe…ibang bahay-bahayan to… yung pang-matanda… ano, gusto mo ba?”
“Huh? Paanong pangmatanda?” Tanong ko sa kanya.
“Ano pa, eh di yung ginagawa ng nanay sa tatay pagkatapos maglutulutuan!”
“Weh. Ano yun? Halikan?” Sagot ko....
Continued at www.kwentongkalibug an.tk
From: "Bernard Arturo"
No comments:
Post a Comment